Euro topdesign
Had ik mij nog zó voorgenomen mij in dit jaar minder te
ergeren, wordt het mij meteen al knap lastig gemaakt. Zo snel? Ja, zo snel al. Wat
is er aan de hand? Beun de H. – die kennen we van blog #17 Nationale Schaamte
en Verdriet - is inmiddels verder opgerukt in mijn buurt. Bij nacht en ontij
waart hij rond. Deze keer is de tijdelijke EU-voorzitter het slachtoffer.
Berichtte ik eerder over de H.’s criminele activiteiten als geveltypograaf, onlangs
heeft hij de wijde omgeving van het Amsterdamse Kattenburgereiland onveilig
gemaakt. Ben ik even voor een korte eindejaarvakantie de stad uit, blijkt hij
ondertussen genadeloos te hebben toegeslagen. De mij voorlopig bekende plaatsen
delict: de zuidelijke ventilatietoren van de IJ-tunnel, het ronde
brugwachtershuisje tegenover het Scheepvaartmuseum en het kantoorgebouw van
Stadsregio Amsterdam aan de Jodenbreestraat. Hij terroriseert ons met
wanstaltige typografie die de naam niet verdient, op formaten waar je niet omheen
kunt. Ook vlaggen en vanen worden niet gespaard. Ik schaam me voor wat mijn ogen
moeten zien. Blauw/witte tekststroken op
een oranjebruine ondergrond, lukraak afgebroken woorden, door en over elkaar heen
geplaatst, zich niets aantrekkend van teksten die erdoor in de verdrukking
komen. Alsof hij een handje losse stroken heeft opgeworpen en het resultaat
door het toeval heeft laten bepalen. Mocht die Babylonische tekstbehandeling
symbolisch zijn voor de te voeren gesprekken, dan krijgen wij als EU-voorzitter
nog een zware klus aan het in goede banen leiden ervan. Het fameuze Dutch design wordt in elk geval ermee te
grabbel gegooid. De leeuw staat in zijn hempie. En alsof deze aanslag op de
goede smaak nog niet erg genoeg is, vergrijpt Beun de H. zich ook aan
tentoonstellingsbouw. Mijn humeur is nu toch al verpest, dus erger ik mij in
één moeite maar even door. Langs de bakstenen muur om het Marineterrein heeft
hij - over de volle lengte van 445 meter – een onooglijk staketsel in elkaar
getimmerd. Het moet ondersteuning bieden aan grote zwart/wit groepsportretten van
the people of the global village of Amsterdam. Als de fotograaf
dit vooraf had geweten, zou zij zich wel drie keer hebben bedacht alvorens haar
medewerking aan dit EU-project te verlenen. Getuige de witte vlaggen op het
lattenwerk geeft zij zich thans over.
Bezuinigingen op (grafisch) ontwerp- en constructiekosten hoeven
niet automatisch te leiden tot armoedige vormgeving. Maar daarvoor zijn we bij
Beun de H. aan het verkeerde adres. Ga zelf eens kijken naar dit alles. Een
waarschuwing vooraf is echter op zijn plaats: de beelden kunnen als schokkend
worden ervaren. Voor de niet in de hoofdstad wonende Nederlanders: dit is van
nationaal belang. Deze man moet zo snel mogelijk worden gestopt. Hierbij dan
ook een dringende oproep: mocht u verdachte ergens tegenkomen, onderneem dan
zelf geen actie, maar neem onmiddellijk contact met mij op.
(c) Frans Lasès
Geen opmerkingen:
Een reactie posten