zondag 10 april 2016


Fietskettingreactie


Ze zullen alle vier begin twintig zijn. Twee jongens en twee meisjes. Studenten schat ik. Ze eten pizza’s bij de buurt-Italiaan. Het zou feitelijk juister zijn te spreken van de buurt-Turk, maar omdat er uitsluitend Italiaanse gerechten op de kaart staan en nummers als ‘O sole mio’ en ‘Arrivederci Roma’ worden gedraaid, houd ik het op de buurt-Italiaan. Aan alles is te merken dat de vier zich kostelijk vermaken. Als hun borden leeg zijn en worden afgeruimd, bestellen drie van hen een cappuccino. Een van de twee meisjes staat op van het tafeltje. Zij moet eerder weg. Met een vluchtige kus groet zij haar vrienden, pakt haar jas van de kapstok en verlaat het restaurantje. De drie achtergeble-ven tafelgenoten roeren in hun cappuccino’s en praten er vrolijk op los. Niet lang erna komt het vertrokken meisje ontdaan terug en loopt naar het tafeltje waaraan zij even ervoor heeft gezeten. Daar vertelt zij haar vrienden dat, toen zij op haar fiets wilde wegrijden, de ketting eraf schoot. Zij wendt zich nu tot een van de jongens in het bijzonder. Of hij misschien het probleem zou willen verhelpen. Hij zegt dat hij daar in het  geheel geen zin in heeft. Ook de andere jongen laat weten er niets voor te voelen. Ze zitten juist lekker aan de koffie. Teleurgesteld loopt het meisje weer naar buiten. Met enige moeite zet zij de fiets ondersteboven op het trottoir. De eerste stap is gezet, maar hoe nu verder? Ze inspecteert de ketting aandachtig en beweegt het pedaal een stukje heen en weer. De jongens kijken vanaf hun tafeltje naar buiten en slaan het tafereel geamuseerd gade. Hierop staat het achtergebleven meisje op. Ze trekt de capuchon van haar sweater over haar hoofd, slaat een sjaal om – het is behoorlijk guur voor een lenteavond - en loopt naar buiten. Daar biedt zij haar hulp aan en gaat voortvarend aan de slag. De jongens aan het tafeltje bestellen beiden een cognac en kijken besmuikt naar de reparerende meisjes. Die tillen na enkele minuten de fiets terug op zijn wielen en geven elkaar een high five. Dolgelukkig stapt het meisje weer op haar fiets en rijdt haastig de duisternis in. Met haar elleboog opent het hulpverlenende meisje de deur en komt met vooruitgestoken kettingsmeerhanden weer de zaak binnen. Daar loopt zij linea recta naar de toiletten. De jongens nippen van hun cognac.

(c) Frans Lasès

2 opmerkingen:

  1. Hoi Frans... ik heb het idee dat dit verhaal nog verder gaat... Want waar zit 'm de kettingreactie?
    Hartelijke groet van Allard

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Allard, voor mij eindigt het verhaal daar waar het eindigt. Het is een reactie (van de jongens enerzijds en van het helpende meisje anderzijds) op een ketting. Hartelijke groet, Frans

      Verwijderen